Dag 11,12 & 13: Hoog(s)te punt van de reis?

Het is donderdag ochtend rond een uur of 10. Het licht probeert zich een weg door de gordijnen van de hotelkamer te vinden. Op de achtergrond het geluid van stromend water en wind, alsof het regent. Maar niets is minder waar, want het was een schitterende morgen met een aangename temperatuur net onder de 30 graden Celsius. De geluiden hadden een andere herkomst. Namelijk, de zwembad filtratie pal onder ons balkon, die het zwembadwater naar binnen schrokt en vermoedelijk weer wat schoner het zwembad in laat kabbelen en de airconditioning die de bron vormt van het windgeruis. Toch bijzonder hoe het menselijk brein voor de gek gehouden kan worden, want terwijl een zonnestraaltje door het gordijn weet te ontsnappen en mijn gezicht vindt, was ik ervan overtuigd dat het buiten behoorlijk regende. Het was maar een illusie. Je zintuigen werken al enigszins, maar echt wakker ben je niet. Wat ik niet heb verteld, is dat we na de 7 gangen gisteravond nog bij een pizzeria zijn beland met een hout gestookte steenoven waar heerlijke pizza's uit getoverd werden. Ergens schaamden we ons een beetje na een dag vol lekkernij op de kookboerderij. Wat ik ook niet heb verteld, is dat we daar voor het eerst wijn hebben gevonden die lekker was en enigszins betaalbaar. Het is namelijk zo dat ze in Thailand alleen zoete fruit- ''wijnen'' maken die zo zoet zijn dat je tanden uit je mond vallen en je alvleesklier van schrik niet meer weet hoe insuline gemaakt dient te worden en dus maar besluit om ter plekke af te sterven. Maar wil je een lekker Italiaans of Frans wijntje drinken, dan betaal je over de Europese prijs nog eens 400% invoerbelasting. Op die manier doet de regering een wanhopige poging om haar eigen markt te beschermen van Thaise ''Wijnen''. Ik denk dat we allemaal wel begrijpen waarom ze dus zo'n wanhopige poging ondernemen. Enfin, dat komt er dus zachtjes gezegd op neer dat je hier in een luguber achterstraatje een nier moet verkopen bij de plaatselijke dierenarts, om zo een heerlijke fles wijn te kunnen nuttigen welke vervolgens je lever weer een opdonder geeft. Best ironisch als je er over nadenkt. Met andere woorden, hoe je het ook wendt of keert, als je wijn wilt drinken in Thailand, zul je gaande weg organen verliezen. Maar om de een of andere reden had dit Italiaanse restaurantje flessen wijn achter de hand voor zo'n 15 euro per stuk, een koopje. In de supermarkt begint het namelijk pas vanaf de 25 euro. We hebben en fles besteld en naarmate de glazen naar binnen binnen werden gegoten, gleed het schuldgevoel kalmpjes van ons af. Wat was het lekker. Maar goed, nu ik er zo over nadenk, verklaart dit mogelijk de trage start van de volgende ochtend.

Even later was ik in één klap wakker. Rechtop in bed. !!BONK BONK, KLOP KLOP!!...Ik dacht even dat mijn brein weer een grapje uithaalde, maar het hield volhoudende aan. Met een ferme vuist en een zeurderig Aziatisch accent...!!BONK BONK, KLOP KLOP!!.. '' Hello!!, Room Cleanup??  Hahhh? Hellooo!! ''. Inderdaad de kamerdames. Met veel moeite hebben we ze weten weg te sturen, om nog even rustig bij te komen van de avond ervoor. De fles was leeg. 

We hadden niet veel zin in een hele actieve dag, dus hadden we besloten het rustig aan te doen en naar de nieuwe ''Fantastic Beasts'' film te gaan in een IMAX 3D bioscoop, een mega groot gekromd panorama scherm met een waanzinnige geluidsinstallatie die door merg en been gaat. Thuis onbetaalbaar, maar hier ongeveer de helft van de prijs die we thuis voor een normaal kaartje betalen. IMAX beweert dat het is alsof je jezelf in de film bevindt. Ik ben het niet oneens met ze, het was super. Na 2.5 uur aan fantastische beesten zijn we een rondje gaan lopen door het hypermoderne winkelcentrum waarin de bioscoop zich bevindt. We schrokken van de prijzen. Je zou verwachten dat telefoons, auto's, luxe producten goedkoper zouden zijn in een land waar het gemiddeld salaris van een leraar zon 15.000 Baht (400 euro) per maand is. Echter zijn deze producten net zo duur al dan niet duurder in Thailand in vergelijking met Nederland. een Iphone kost de leraar hier 2 maandsalarissen en een nieuwe BMW 3 serie zal de beste man of vrouw wel nooit rijden, want deze kost bij aanschaf 60.000 euro voor een instapmodel. Nogmaals, uit eten kost je 2 euro. Mijmerend over deze grote contrasten en het toch functioneren van de Thaise maatschappij met relatief weinig criminaliteit, verlieten we het winkelcentrum.

Terug bij het hotel hebben we een kneuterig toerist informatiepunt, en klein houten hokje vol geplempt met foldertjes over activiteiten in en rondom Chiang Mai. Naast de kookcursus wilden we ook graag meer van de natuur zien. Chiang Mai ligt namelijk in het berggebied van Thailand. Voor de zaterdag hebben we daarom een excursie naar Doi Inthanon geboekt, een nationaal park op 2 uur rijden met de hoogste berg van Thailand (2500m). 

Na vrijdag, een dag waarop we langs marktkraampjes geslenterd hebben en vooral ons eigen ding hebben gedaan (boekje lezen, serie kijken, zonnebaden, etc.), was de zaterdag aangebroken waarop we opgepikt zouden worden om naar Doi Inthanon te gaan. Vertrek om 8.30 stond op het ticket. Dus wij dachten, om kwart voor acht ontbijten dan zijn we ruim voor half klaar voor vertrek, echter kwam er net na de tweede hap van mijn pannenkoek, rond acht uur, een busje aangereden. Het busje stopte voor het Guest House en er stapte een jonge dame uit die opzoek was naar een Lisa, Lisa ''Molsman'', de r blijft lastig. Lisa en ik keken elkaar verontwaardigd aan en onze blik schoot van het ontbijt naar de jonge dame, naar het ontbijt en weer terug. ''uhhhhhhhh'', waren onze eerste woorden,  precies net niet in stereo, aan de reisleidster. We maakte haar duidelijk dat er half negen op onze tickets stond en daar maakte ze verder geen probleem van, ze kwam gelijk met een oplossing om eerst anderen uit de buurt op te halen en vervolgens terug te komen voor ons, zodat we rustig ons ontbijtje konden wegwerken. Dat is dan ook precies wat we hebben gedaan en met de tandjes zelfs gepoetst, hebben we een minuutje gewacht op de terugkeer van het busje. We mochten toch nog mee. Dit keer een busje met gordels en een bordje waarop stond dat je 5000 baht (130 euro) boete kunt krijgen als je geen gordel draagt. We reden al terwijl ik bezig was om mijn gordel om te doen, op dat zelfde moment rijdt er een pickup truck voorbij met open bak en 2 peuters achterin op een kleedje. Ik maakt mij toch wel enige zorgen om dit tafereel maar moest tegelijkertijd ook wel lachen om de situatie, terwijl ik met mijn gordel aan het stoeien was. Hij klikte vast en de twee uur vloog voorbij. Eenmaal bij het park aangekomen moesten we eerst door een militair checkpoint. Best vreemd als je de natuur komt bewonderen, al werd later duidelijk dat dit hoogste punt een prima plek is voor een radarstation om ongehinderd ver te kunnen kijken in het kader van luchtruimbewaking. De Thaise militie probeerde ons ervan te overtuigen dat het om een neutronen monitor zou gaan om de sterren te bestuderen. Jaja, Ik denk niet dat deze beschermt moet worden met in totaal 3 checkpoints op de weg ernaartoe en een viertal schuttersbunkers rondom de ''monitor'', maar goed de veiligheidskeuzes waren al niet te begrijpen in Thailand. Naast de ''monitor'' was een heilig beeld te vinden waarvoor we naar de top waren gereden. Hij was van steen en uitzicht was er niet vanwege een dichte bebossing, dat vat het wel samen. Met teleurstelling vervolgende we onze weg naar een marktje en een oude ''hill tribe'' bestaande uit vluchtelingen vanuit Myanmar die opzoek waren naar een beter leven. Ze woonden in huizen van bamboe en verkochten eigengemaakte koffie en zelf gemaakte kleedjes. We hebben heerlijk geluncht met de groep. Daarnaast hebben we 2 mooie watervallen bezocht en werd mijn hunkering naar uitzicht over de bergtoppen toch nog beantwoordt bij de pagoda's van Koning Bhumibol en zijn vrouw. Het zijn gigantische granieten bouwwerken, ter ere van elk hun 60e verjaardagen, die boven de bergen uit torenen bekleed met bladgoud en van binnen volledig versierd met mozaiek en een Buddha. Een mooi gezicht.

In principe best een leuke trip dus, maar vooral ik had graag nog wat meer van de natuur te zien gekregen door nog wat meer te stops te maken bij mooie uitzichtpunten en wat mij betreft dan wat minder toeristische marktkraampjes. Je kunt niet alles hebben. De eerste waterval maakte het de moeite in elk geval al wel waard met zijn prachtige regenboog onder aan de val, zoals te zien in de foto's. Weer terug in Chang Mai, besloten we lekker uit eten te gaan, want ja dat moet nou eenmaal als je geen eigen keuken hebt. Nou hebben we daar ook niet echt een probleem mee en vooral vandaag niet want we gingen wat luxer eten deze keer.

''Je weet dat je in een goed restaurant eet als je servet heel blijft terwijl je hem helemaal vol snuit'', aldus Lisa, en tevens de beste vergelijking van dit restaurant met alle andere restaurants waar we tot dusver geweest waren en servetjes kregen die bij een druppeltje water uit elkaar vielen als wc-papier. Het gaat om de kleine dingen :-)

Morgen gaan we plannen maken voor de komende twee weken, want maandag begint de rest van ons avontuur in het zuiden van Thailand. Na een vlucht van 2 uur van Chang Mai naar Surat Thani gaan we waarschijnlijk richting Khao Sok national park en later richting de eilanden groepen aan de west kust. 

Kortom, fase 2.