Dag 14, 15, 16 & 17: Niet om te overdrijven, maar we dreven wel

Het heeft even mogen duren voordat deze blog dan eindelijk online is gegaan. Het blijkt namelijk dat een samsung s8 niet helemaal valbestendig is. En zonder foto's geen blog natuurlijk. Maar daar later meer over.

Zoals voorspeld was zondag, dag 14, een zware dag. Hard nadenken in de hitte naast het zwembad, haast niet te doen. Je kunt alleen maar ontspannen in zo'n situatie. Er zijn een hoop keuzes te overwegen, want er zijn genoeg toeristische activiteiten in Thailand. Of je nu veel natuur wil zien in de vele nationale parken die het land kent, of cultuur wil snuiven, of lekker met je voeten over het witte zand wil lopen aan zee terwijl het kokosnootwater je over de kin heen stroomt omdat je handen zo glad zijn van de zonnebrandcrème dat je de kokosnoot zelf niet fatsoenlijk meer kunt vasthouden, adem in adem uit, het kan hier allemaal. Met andere woorden, voor elk wat wils. Maar goed, we hebben ''nog maar'' 2 weken en dan moeten er toch keuzes gemaakt worden. Ik kan met enige zekerheid zeggen dat dit is gelukt, een keuze hebben we gewoon maar niet gemaakt en we doen maar gewoon alles. En laat het nou precies in de laatst genoemde volgorde zijn.

-Natuur-

Maandag ochtend zijn we in het vliegtuig gestapt naar Surat Thani, ongeveer net zo ver vanaf Bangkok als Chang Mai ligt, alleen dan totaal de verkeerde kant op. Snapt u het?....... Mooi. Na een kleine 2 uur vliegen zaten we dus inmiddels in het zuiden van het land. De vlucht zelf verliep vlekkeloos. We hadden de goedkoopste vliegtickets met bagage geboekt in de hoop dat ik in het stoeltje zou passen. Ik kan inmiddels ook met enige zekerheid zeggen dat de afstand van rugleuning tot achterzijde van de stoel voor u, precies de gemiddelde beenlengte is van Chang, Wong en Hu min een centimeter of 5. Inderdaad, ik kon niet zitten. Door mijn liefste glimlach op te zetten naar één van de stewardessen, nam ze me mee naar de businessclass waar ik met mijn goedkope kaartje plaats mocht nemen en drie stoelen voor mezelf had. Kortom, prima service bij Air Asia. Onderweg nog een heerlijke Panang Curry naar binnen geschoven en de vlucht was in een mum van tijd voorbij.

Vanaf Surat Thani zijn we vervolgens in een minivan gestapt richting Khao Sok national park. Een park met een 280 vierkante kilometer groot kunstmatig gecreëerd meer waarmee ze eilanden, pracht en praal aan elkaar hebben verbonden door een gigantische gebied in te dammen en onder water te zetten. Dit ten behoeve van het opwekken van hydro-electriciteit. De stuwdam wordt dan ook wel ''Licht van Thailand'' genoemd en doet al sinds de jaren 80 dienst. Eenmaal aangekomen bij het busstation van Khao Sok, na een 3.5 uur durende busreis, moesten we door de regen achterin de laadbak van een pick-up truck verder naar het hotel. We werden met open armen ontvangen door een schat van een vrouw die het toch wel een beetje met ons te doen had. Lisa was niet al te blij vanwege de chauffeur, waarvan je zou zweren dat hij enorm zijn best deed om proefondervindelijk de exacte lengte van de veerweg van zijn onderstel te bepalen, en het vervolg reisje in de regen hielp ook niet mee. Ik was niet te genieten omdat ik bij het busstation had ondervonden dat Chinese makelij nog steeds niet ''up to European standards'' is met betrekking tot valbestendigheid. Ik had namelijk onvrijwillig besloten om een uitvoerige valtest uit te voeren op mijn Samsung s8. Exact, ik kan ook met enige zekerheid zeggen dat hij deze test dus precies niet heeft doorstaan. Mensen mens als ze is, voelde de hotel eigenaresse ons maar al te goed aan en kwam ze, voordat ze ook maar iets gezegd had, aan met een bord verse watermeloen die we in stilte naar binnen hebben gewerkt. Elke hapje meloen had een relativerende werking en toen we het laatste stukje op hadden, zag de wereld er weer wat watermeloen kleuriger uit. We beseften ons pas later, toen we onze kamer te zien kregen, dat het eerder een resort was dan een hotel. We kregen namelijk een huisje midden tussen de bananen-, palm- en rubberbomen. Op een natuurstenen pad liep je tussen de bomen door naar de huisjes. Het deed erg gezellig aan. 's Avonds hebben we samen met de eigenaresse een overnight tour geboekt naar het National Park en heeft ze heerlijk voor ons gekookt. 

De wekker ging, het was tijd. Opstaan ging moeizaam, want het was het eerste zachte bed in weken waarbij je niet met veermarkeringen wakker werd. Tijd om onze backpacks weer in te pakken minus de spullen die we nodig hebben voor een overnight stay in het Khao Sok park. De backpacks lieten we in het hotel achter. Na een heerlijk ontbijtje nog even snel onze tanden poetsen in het huisje. Terwijl we over het pad liepen keek ik een naar rechts tussen de bomen, ik dacht dat ik ijlde of niet helemaal wakker was. Daar waar we in Khao Yai uren naar hebben gezocht, stond plots op steenworp afstand. Een Elephas Maximus, ofwel Aziatische Olifant. Hij was echt.

Een taxi pikte ons op na het ontbijt en bracht ons naar de haven waar we op een long-tail boat overstapten. De enige manier om het park te bereiken is namelijk met de boot. Samen met zo'n 18 anderen begonnen we aan een uur durende boottocht naar het hart van het park. Daar was een klein dorpje op het meer gebouwd, welke uit 30 huisjes bestond en een restaurant. Allemaal op vlonders dus en voor de huisjes lagen kajaks die je vrij kon gebruiken. Er was maar beperkt stroom en maar op bepaalde tijdstippen in de avond. Een telefoon opladen was niet echt te doen, dat trok het net niet. Behoorlijk afgelegen dus, maar dat maakte het des te meer ontzettend gaaf. Op de weg naar het dorp toe werden we begroet door waanzinnig mooie rotsformaties en eilanden overwoekerd met tropisch regenwoud. 

's Middags vertrokken we na een gezamenlijke lunch in het restaurant met de long tail boat op een trektocht door het regenwoud, met als hoogte punt en tour met zaklamp en in je zwempak door een vol water staande grot vol spinnen en vleermuizen. Ploeteren met je enkels in de blubber, afgewisseld door rivierkruisingen met ongekende begroeiing. Niet iedereen had zijn zwaarte punt onderweg weten te trimmen en er ging dan ook geregeld iemand languit in de modder. Gelukkig voor hen hadden we het geluk dat we op de weg terug naar het drijvende dorp verwelkomd werden door een tropische regenbui. Zoveel regen hebben we nog nooit meegemaakt, alsof je onder een waterval stond te douchen. Het deed gewoon zeer en dus in plaats van een zwemvest aan te trekken, gebruikten we deze als hoofddeksel om de beukende regen af te weren. De modderglijers waren in elk geval weer mooi schoon en bij terugkomst zijn we op advies van onze gids met z'n allen gaan zwemmen in het meer. Het was alsof je in bad ging, zo warm voelde het aan na de regen. Heerlijk.

De volgende ochtend ging om zes uur de wekker. We gingen in het ochtenddauw op zoek naar wild tijdens en vaartocht met de boot over een met mist bedekt meer langs de oevers van het regenwoud. Eenmaal op een mooie plek, vaak een baai, ging de motor uit en hoorde je alleen nog de geluiden van het regenwoud. Terwijl we luisterden naar een orkest van vogels, apen en ander beesten, begon een boom vol fruit ineens te leven. Toekans en een Apen familie met baby aapjes zaten heerlijk aan het ontbijt terwijl wij steeds wat dichterbij kwamen met de boot om een paar mooie plaatjes te kunnen schieten van het tafereel. En zo ging het die ochtend nog even door. Daarnaast hebben we die dag nog een tweede grot bezocht en onderweg nog wat adembenemende rotsformaties bekeken.

's Middags kwamen we terug in de haven. Vandaar weer terug met de taxi naar de lieve hotel eigenaresse die op onze backpacks had gepast en voor ons in de tussentijd een bus had geregeld naar Phang Nga. Dezelfde middag werden we bij het hotel door de bus opgepikt en reden we in een uur of 3 naar Phang Nga. Bij aankomst in Phang Nga was het een uur of acht 's avonds. We werden op een station gedropt in de middel of helemaal nergens en er waren geen taxi's te bekennen die ons naar het Guest House konden brengen. Wel waren er een paar medewerkers van de vervoersmaatschappij, die niet behulpzamer waren met het vinden van een weg naar onze plaats van bestemming dan ons uit volle borst uit te lachen en succes te wensen met de wandeltocht die we nog voor ons hadden. Heel fijn. We besloten maar te gaan wandelen en om onderweg contact te zoek met het Guest House in de hoop dat zij ons konden oppikken. En jawel, ook deze eigenaar was een schat van een mens. Met een grote Jeep werden we langs de weg opgepikt en naar het Guest House gereden. Ze was er speciaal voor uit de sportschool gekomen toen ze hoorde waar wij ronddwaalden. 

We hadden het getroffen met onze ''planning'' want eens per jaar is er een groot festival in Phang Nga en dat was dus precies nu wij er waren. Maar wat de festiviteiten nou precies inhouden, dat moeten we morgen maar eens uitzoeken, dus morgen:

- Cultuur- ...

...Retteketet, douchen en naar bed.