Dag 2: Arun wat?

''Lies wordt eens wakker, het is 14.00 uur'', dat waren mijn eerste woorden vandaag. Die Jetlag is wel aanwezig zeg maar en Lisa kan slapen, ongekend. Dat geeft mij mooi de tijd om deze blog bij te houden. Al moet ik zeggen dat ik vandaag ook wel wat last heb van het tijdverschil. '' 's ochtends'' om 14.00 ontbijt met croissant en bacon&eggs kijken ze hier niet raar van op, ze zijn wel wat gewend van de westerlingen. Maar aangezien we 9500 kilometer hebben afgelegd om een andere cultuur te ervaren en te proeven, ben ik toch maar gegaan voor ''Spicy beef fried noodle'' en die naam beschrijft meteen wat het precies was. Alleen mogen ze er uit beleefdheid ook wel ''Super spicy beef fried noodle'' van maken, want jonge jonge. Je krijgt bijna het idee dat ze een hekel hebben aan toeristen of omwille van een lolletje er vier keer de lichamelijk toegestane hoeveelheid in mikken. Misschien niet het beste idee om de dag mee te beginnen. Cultuur geproefd. 

Met een Tuc-Tuc scheuren we, na wat afdingen, als eerste naar het Grand Palace, een vorstelijke complex in Bangkok waar diverse paleizen en tempels staan met een grote muur om het erf. Zonder lange kleding kom je de muren niet binnen. Uit respect naar de Koning en de Buddha moet je je benen en schouders bedekt hebben. Gelukkig waren we hierop voorbereid en binnen een paar tellen had Lisa haar schouders bedekt en had ik mijn hippe aanritspijpen geïnstalleerd. Eenmaal binnen wordt je overdonderd door goud en emerald. Het kitsch druipt er van af, zodanig dat het overduidelijk niet op de graadmeter past van ''tussen kunst & kitsch''. Ergens kon het soms ook net weer wel. Oordeel zelf, voor foto's zie het foto album dag 2. Je pikt ze er wel uit :-) Een enorm contrast als je het vergelijkt met de ''street food'' wereld. Er waren zelfs een paar tuinmannen die met een schaartje op hun kont in het gras heggen aan het bijknippen waren, daar waar wij gewoon een makita heggenschaar op accu zouden gebruiken. 

Na al dit rijkdom zijn we gevlucht naar de wereld van lagere lagen in de samenleving. Namelijk, een bekende markt genaamd Wang Lang. Om er te komen moesten we met een bootje de rivier door bangkok oversteken. Daar waar 5 minuten in een tuc-tuc gemiddeld 1,5 euro kost, was de ferry belachelijk goedkoop, €0,10. Daar mocht wat ons betreft wel een milieu-tax overheen om subsidies te kunnen verstrekken voor de aanschaf van een roetfilter. Als je het mij vraagt speelt het vaarverkeer een grote rol in de smogproblemen waar Bangkok mee kampt. Dat gezegd te hebben, was het wel onwijs gaaf om te zien hoe men langs elkaar wist te manoeuvreren op een klein stukje vaarwater waarop men met de rivier mee en dwars daarop hun pad probeerde te vinden. Dit spel hebben we nog eens even rustig bestudeerd op een terrasje aan het water met een koud glas Cola, op advies van de dokter. Twee glazen Cola per dag was het recept om niet ziek te worden van het eten, ben benieuwd wat onze tandarts daarvan vindt. We krijgen in elk geval genoeg beweging om de calorieën er af te trimmen. 

Niet ver van de markt lag Wat Arun, een speciale Buddha tempel die Lisa de laatste keer in Bangkok had gezien van af het water en waar ze graag nog een keer naartoe wou. Na wat onderhandelen met een tuc-tuc chauffeur waren we binnen no-time op bestemming, een bijzondere tempel die van top tot teen versierd is met handgemaakte geglazuurde schoteltjes. Enorm veel handwerk, dat is wat ik me steeds bedacht. Daarnaast krijg je bovenop de tempel een mooi uitzicht over de rivier. 

Inmiddels begon de avond schemer te vallen en dat was onze que om weer richting ons hotel te gaan. Ik moest namelijk voor de eerste fitting komen opdraven bij de Tailor. Het pak was pas gemaakt en behoefde maar een kleine aanpassing. Het overhemd zat gelijk goed en ik was erg onder de indruk van deze ervaring maar ook het verhaal van Manu onze Tailor die illegaal naar Thailand was gekomen om geld te verdienen voor het onderhoud van zijn gezin en ouders. We kregen meteen een lesje ''leren waarderen''. En dat is nou net 1 van de redenen wat reizen zo interessant maakt. Donderdag ochtend de laatste fitting en '' oja'' ik heb nog maar een paar extra overhemden laten maken voor een prikkie.

Later die avond hebben we besloten om te gaan avond eten in China Town. Echt een aanrader voor als je en keer in Bangkok bent, weer een heel ander wereldje. Op een plastic krukje aan een metalen opklaptafeltje hebben we ons avondmaaltje naar binnengewerkt. Het buikje weer vol en de klok was rond. Tijd voor bed.

Morgen nog geen plannen, maar iets met een berg en uitzicht over Bangkok lijkt ons wel wat.  Sweet dreams.